Krajem 19. veka, bidermajeri postaju krajnje jedostavni – pazilo se na to da cveće bude slične boje i mirisa. Tradicionalno cveće poput ruža, gardenija i orhideja, ali i egzotično poput karanfila se opet vraća u modu.
Počininje novi vek, pa se tako javljaju i promene kod mladinog buketa. Oni postaju veći, šareniji, kitnjasti, sa mnoštovm traka i mašni koje raskošno vise.
Petnaestak godina kasnije, buketi opet postaju suptilniji i elenganiji. Kao takvi, savršeno su se ukloplili sa kratkim belim haljinama i šeširima koji su tada bili popularni kod mladi. Potom buketi opet postaju luksuzniji i bogatiji, sa trakama i malim venčićima.
Tokom Prvog Svetskog rata, bidermajeri postaju kompaktniji, uglavnom sačinjeni od sitnijeg cveća i čipkastih ukrasa.
Sredinom 20. veka javljaju se nove modernije vrste cveća koje ubrzo postaju prava senzacija medju mladama. Bidermajer se obavezno sastojao od cveća kao sto su glamelija i karanfil.
60-te godine su obeležili novi talasi, kako u muzici tako i u samom stilu života.
Mladenci su smatrali da je venčanje samo formalan čin spajanja dvoje ljudi, tako da su ona bila opuštenija, uglavnom održavana u nekim lepim predelima na otvorenom uz zalazak ili izlazak sunca, a mlada je sama sebi brala poljsko cveće za buket.